Szparagi cieszą się w Polsce coraz większą popularnością. Sezon na to zielone warzywo rozpoczyna się już w połowie kwietnia i trwa do końca czerwca. Oprócz wyjątkowych walorów smakowych, szparagi są także źródłem witamin i wartościowych składników mineralnych. Można je przyrządzać na wiele sposobów, a ich smak ceniony jest przez koneserów kuchni.
Istnieje kilka odmian szparagów – białe, zielone i fioletowe. W Polsce uprawia się głównie dwie pierwsze z wymienionych. Ich kolor zależy od długości ekspozycji na światło. Jadalna część roślin to pędy – kłącza wykorzystuje się np. w ziołolecznictwie.[1] Szparagi są niskokaloryczne oraz lekkostrawne, z powodzeniem mogą być dodatkiem do diety dla osób, które chcą zadbać o sylwetkę. Ich wartość energetyczna na 100g to jedynie 21 kcal. Stanowią źródło witamin (A, z grupy B, C, E), kwasów foliowych, aminokwasów, błonnika i składników mineralnych, takich jak żelazo, fosfor, magnez, sód, czy potas. Działają bardzo korzystnie na układ pokarmowy oraz moczowy– zapobiegają powstawaniu kamieni nerkowych. Wspomagają również układ krążenia, gdyż zawarta w nich asparagina normuje ciśnienie tętnicze. W wielu kulturach szparagi uznawane są również za afrodyzjak.[2]
Jak je podawać?
Świeże szparagi należy umyć i odłamać lub obciąć ich twarde końce. Młode nie wymagają obierania, a te bardziej dojrzałe, większe należy obrać do połowy długości. Następnie gotujemy warzywa w osolonej, wrzącej wodzie przez około 3-4 minuty. Zamiast tego można je również ugotować na parze, zgrillować na patelni lub nasmarować oliwą i upiec. Odpowiednio przyrządzone pędy powinny być cały czas jędrne i chrupiące. Idealnym dodatkiem komplementującym ich delikatny smak jest czarny pieprz, roztopione masło lub tarty parmezan. Możemy je zjeść solo, jako wiosenną przekąskę lub podawać do sałatek, omletów, jajek sadzonych, czy makaronów. Dobrze sprawdzą się również na pizzy włoskiej, w towarzystwie owoców morza, ryb lub jako urozmaicenie klasycznych sosów np. holenderskiego czy beszamelowego. Uwielbianym przez koneserów przysmakiem jest także zupa szparagowa. Zaletą dania, oprócz walorów smakowych, jest jego łatwość przygotowania. Poniżej przepis na 4 porcje.
Zupa szparagowa
Składniki:
- 500g zielonych szparagów
- 1 cebula
- por
- 500 g ziemniaków
- 1 marchew
- 750ml bulionu z warzyw lub rosołu
- 150 g sera topionego
- 1/3 szklanki śmietany 18%
- 2 łyżki oleju rzepakowego
- łyżka masła
- liść laurowy i ziele angielskie
- szczypta kurkumy
- koperek lub szczypiorek
- parmezan do posypania
Przygotowanie:
Najpierw należy przygotować szparagi: odłamać lub obciąć twarde i jasne końce. Zielone łodyżki umyć a następnie pokroić na plasterki.
Następnie do dużego garnka wlewamy olej i szklimy pokrojoną w kostkę cebulę. Usuwamy liście z pora. Białą i jasnozieloną część przekrajamy wzdłuż na 4 części i kroimy na plasterki. Dodajemy do cebuli i podsmażamy przez około 3 minuty. Następnie ścieramy marchewkę i mieszamy ją z cebulą. Całość podsmażamy ok. 2 minuty. Dodajemy masło oraz obrane i pokrojone w kostkę ziemniaki i znów smażymy przez 2 minuty mieszając. Wlewamy gorący bulion, dodajemy jeden liść laurowy i ziele angielskie oraz szczyptę kurkumy. Całość należy zagotować. Przykrywamy i gotujemy przez ok. 15 minut aż warzywa zmiękną.
Szparagi dodajemy do zupy na mniejszym ogniu i gotujemy przez ok. 1-2 minuty. Dodajemy pokrojony ser topiony i mieszamy aż do rozpuszczenia. Zaprawiamy śmietaną, posypujemy szczypiorkiem lub koperkiem wedle uznania. Na wierzch ścieramy kawałek parmezanu. Podajemy z grzankami lub świeżym pieczywem.
[1] www.apetytnapolskie.com/szparagi-modny-przysmak/
[2] E. Cieślik, A. Siembida, Charakterystyka wartości odżywczej i właściwości prozdrowotnych szparaga lekarskiego (Asparagus officinalis L.), “Postępy Fitoterapii” 2011, nr 4, s. 275-281
